Okul Öncesi dönem, gelişimin en yoğun ve en hızlı olduğu dönemdir. Bu dönemde çocuklar fiziksel, duygusal ve sosyal gelişimin yanı sıra bilişsel yönden de aktif bir gelişim süreci içerisindedirler. Bu sebepten dolayı okul öncesi dönemde çocukların tüm gelişim alanlarını olumlu yönde desteklemek gerekmektedir. Bu dönemde çocuklara, ● Sıra dışı düşünme ● Problem çözme ● Odaklanma
Ayrılık kaygısı, gelişimsel sürecin normal bir parçası olarak çocuk 6 ila 8 ay olduğunda başlamaktadır ve çocuk sosyalleştikçe bakım veren kişiler dışındaki insanlarla iletişim kurmayı öğrendikçe azalarak bitmesi beklenir. Ancak 4 yaş ve üzerindeki bir çocuk; evden veya ebeveyninden ayrılırken yoğun bir korku, endişe yaşamaya devam ediyorsa ve günlük yaşamı olumsuz etkileniyorsa ayrılık anksiyetesi yaşıyor
Yemek yemek bebek için; dünya ve anne ile temas kurma, sıcaklık, yakınlık ve bağ kurma ile yakından ilgiliyken büyüdükçe otonomi ve kendi sınırlarının ifade biçimine dönüşür. Yemek yemek her yaşta yaşamsal bir belirtidir ve duygusal süreçlerimizle yakından ilgilidir. Çocuklar kendileri beslenmeye başlayabildikleri yaşlardan itibaren iştahsızlık, az ve yavaş yemek yeme, yemek seçme gibi davranışlar gösterebilirler
Dil ve konuşma terapisi; iletişim sorunlarının ve konuşma bozukluklarının değerlendirilmesi ve tedavisidir. Bunların yanı sıra; yeme, içme ve yutkunma sorunlarıyla da ilgilenir. Bu terapi, genellikle dil ve konuşma terapisti olarak adlandırılan konuşma dili patologları tarafından gerçekleştirilir. Çocuklar kendi hızlarında büyür ve gelişir. Bazı çocuklar erken yürüyüp konuşsa da bazılarının birtakım becerileri öğrenmesi gecikebilir. Çocuğun gelişimi
Duyu bütünleme terapisi; genel olarak bebeğin veya çocuğun duyu organları yoluyla kendi vücudundan ve çevresinden gelen duyusal bilgileri (dokunmanın, hareketin, vücut duruşunun, koklamanın, tatmanın, hissetmenin, duymanın ve görmenin) hissetme, anlama ve organize etme becerisidir. Duyu bütünleme terapisi seanslarında bu becerilerin gelişmesi hedef alınır. Duyusal entegrasyon veya duyusal işleme; duyularımız aracılığıyla çevremizdeki dünya hakkında bilgi toplama
Doğal afetler hem çocuklar hem de yetişkinler üzerinde psikolojik etkiler bırakır. Hem çocukların hem yetişkinlerin psikolojik sağlamlıkları için özen gösterilmesi gereken şeyler vardır. Her çocuk aile bireylerinin normalden farklı davrandıklarını, fazla telefona, televizyona odaklandıklarını, üzüldüklerini, kızdıklarını gözlemlerler. Hatta ebeveynler arasındaki kısık sesli endişeli konuşmalara kulak misafiri olurlar. Bazen ise saldırılarının videolarına, görsellerine ulaşırlar. Yaşlarına ve
Duygu düzenleme bir beceridir, zamanla gelişir ve olgunlaşır. Henüz güçlü duyguları düzenlemede zorlanan bir çocuktan yoğun bir duygu deneyimlediği sırada bunu yönetebilmesini beklemek zordur. Duygu yönetimi pratik edilerek zaman içinde öğrenilmekle beraber duygu düzenleme becerilerine destek olan bir yetişkinin eşliğini de beraberinde gerektirir. Çocuğun davranışını hemen düzenlemesini beklemek, uzun uzun konuşmalar yapıp, ikna etmeye çalışmak
Kişi gerçek bir tehditle karşılaştığını algılamış, fiziksel zarara maruz kalmış veya buna tanık olmuş, bu esnada da aşırı derecede korku, çaresizlik ve dehşet hissetmişse, durum kişi için travmatik bir yaşantı olarak tanımlanabilmektedir. Travma, bir olaya verilen tepkidir, olayın kendisi değildir. Bu durum epey karmaşıktır çünkü bir olayı, travmanın nedeni olarak düşünmeye yatkın olsak da travma
Çocuklarla ölüm konusunda konuşmak ebeveynler için zorlayıcı bir konu olabilmektedir. Bazen çocuk ölüm ne diye çevresinden duyduğunda sorabilir veya hayatından bir kişi vefat ettiğinde bu ölümü açıklamak gerekebilir. Bu çerçevede en sık sorulan sorular; Ölümü anlatmalı mıyız? Ne zaman anlatmalıyız? Kim anlatmalı? Nasıl anlatmalı? Cenazeye/cenaze evine gitmeli mi? şeklindedir. Yas Sürecinde Çocukların Verdiği Tepkiler
Korku açık bir tehlike ya da tehdide karşı verilen normal ve evrensel bir tepkidir. Herhangi bir tehlike anında bize ne yapmamız gerektiğine dair ise kaygılarımız bize bir uyarı verir. Korku ve kaygının nedenlerine bakıldığında biyopsikososyal model olarak adlandırılan biyolojik (mizaç, hormonel dengesizler, gelişim süreci vb..) psikolojik (travma geçmişi, gebelikten gelen stres düzeyi vb.. ) ve